கிண்ணத்தில் தேன்வடித்துக் கைகளில் ஏந்துகிறேன்!

"கிண்ணத்தில் தேன்வடித்து கைகளில் ஏந்துகிறேன்
எண்ணத்தில் போதைவர எங்கெங்கோ நீந்துகிறேன்"

தங்கநிறத்தில் அசையும் அமுதத்தில் அசைந்தாடும் சிறு பனிக்கட்டிகள்.... இளங்கன்னியின் கண்களில் மிதக்கும் கருவிழிகள்போல! சில்லிட்ட கண்ணாடிக்கோப்பையின் விளிம்புகளை உணரும் உதடுகளில் ஓடும் சுழிப்பில் மெலிதாய் ஓடுகிறது ஒரு கர்வப் புன்னகை... இப்போது என் நொடிகளுக்கு நானே ராஜா!

அந்தக்கோப்பையின் விளிம்புகள் எப்போதும் பெண்ணின் இதழ்களை நினைவுபடுத்தும். மேனி நோகுமென மெல்லத்தொட்டு, நாவினால் வருடி மூச்சை உள்ளிழுத்து ஓர்மைப்படுத்தி இமைகள் கிறங்கக் கிறங்க, மெதுவாய் உள்ளிறக்கு அமிழ்தத்தை... சட்டென்று பற்றிக்கொள்ளும் தீ.....எரியாத பெருநெருப்பு... உச்சந்தலை துவங்கி ஒவ்வொரு நரம்பிலும் பற்றிப் படரும் ஒரு சிலிர்ப்பு.... உலகெலாம் அழிந்து ஒருவராய் உணரும் ஏகாந்தப் பெருவெளி!

ஆ...! மதுக்கோப்பையும், இதழ்க்கோப்பையும் வேறா என்ன?! வேறென்பவன் வீணன்... இரண்டையுமே கையாளத் தெரியாதவன்!

மது அருந்தும் தருணங்கள் என் மனதிற்புகுந்து ஒட்டடை அடிக்கும் பொழுதுகள்.... கண்ணாடித் திரவம் காட்டும் பிம்பம் நான் என்கிற நானா... இல்லை இதுவரை நான் உணராத நானா?  நான் நானாக இருக்கும் பொழுதுகளை மீட்டுக்கொடுக்கும் தேவ ஊற்றே! எனை மீட்டும் இரவுகளில் சுருதிதப்பாது இசைமீட்டும் அமுதே! வாழி!

"ஒரு கோப்பை ஒயினும், ஒரு புத்தகமும், தங்குவதற்கு தாஜ்மகாலும்" மட்டும் கேட்ட கலீல் கிப்ரன் பாக்யவான். நானும் கேட்கிறேன் உறிஞ்சக் கொஞ்சம் மதுவும், உறங்க என் காதலியின் இதழ்களும்! ஆம்... நானும் பாக்யவான் தானே?

"சிறிது கள் கிடைத்தால் எனக்குக் கொடுத்து நான் அருந்த மகிழ்ந்திருக்கும் என் மன்னா!" என்று அதியமானின் திறம் போற்றிய அவ்வையின் பேரன் நான்!

மதுவை 'அருந்துவது' தொல்தமிழ்க் கலாச்சாரத்தின் வாழ்வியல் கூறு... மதுவைக் 'குடிப்பது'' மானுடம் நீக்கி, மதிபோக்கி புழுக்களாக்கி நெளியவிடும் நோய்க்கூறு! 'செவியுள்ளவன் கேட்கக் கடவது!'

தினம் கொஞ்சம் மது இதயம் வலுப்படுத்துமாம். மாரடைப்பைத் தடுக்குமாம்! வார்த்தைகளில் நஞ்சுதடவி முதுகில் அம்புவீசப்படும் தருணங்களின் வலியையும் தடவிக்கொடுத்து ஆற்றுமாம்.

ஒருமரத்துக் கள் ஒருமண்டலம் அருந்த உடம்பு பொன்னாகுமாம்... 'தென்னம்பாலும் இன்னொரு தாய்ப்பால் போலத்தான் தனக்கு' என்பார் கருத்து மினுமினுக்கும் ஓங்குதாங்கான ஆகிருதியான மீசைத்தாத்தா.... குடித்து வளர்ந்த குதூகலம் உடல்மொழியில் வழிய வழிய.

மதுகுடித்துச் சலம்புவது பன்றிகளின் செயல்.... மது உள்ளிறங்க உள்ளிறங்க உள்மனம் ஒடுங்கவேண்டும்... மெல்ல மெல்ல நினைவின் அலைகள் ஓய்ந்து வருமே ஒரு பரவச உணர்வு..... ஒரு நிஜமான குடிகாரன் அப்போதுதான் ஆன்மீக அனுபூதி எய்துகிறான்.

"மதுநமக்கு மதுநமக்கு மதுநமக்கு உலகெலாம்" என்று கணீர்க் குரலெடுத்துப் பாடுகிறான் பாரதி!

'கிண்ணத்தில் தேன்வடித்துக் கைகளில் ஏந்துகிறேன்' நான்! 






பின்குறிப்பு:

ஆச்...ஊச்... எப்படி நீ குடிப்பதை நியாயப்படுத்தி எழுதலாம் என்று திட்டத் தயாராகும் நண்பர்களுக்கு.... 1) எழுதும் எல்லாம் எழுதுபவனின் அனுபவமாக இருக்க வேண்டுமா என்ன? ( நான் குடிப்பேன் என்பது வேறு விஷயம்!) 2) அப்படியே பிரபஞ்சனின் இந்தப் பக்கத்தையும் கொஞ்சம் எட்டிப் பார்த்துவிட்டுப் போங்களேன். எனக்கு மிகவும் பிடித்த எழுத்தாளன். காதுக்குள் வந்து கதைபேசும் சித்துக்காரன்! இதுவரை பிரபஞ்சனை வாசிக்காதவர் யாரேனும் இருந்தால் தயவுசெய்து உடனே தாவுங்கள் பிரபஞ்சனின் தளத்திற்கு.