மௌனமாய் ஒரு கொலை

"எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்குடா...ஒருவேளை செத்துப் போயிட்டேன்னா என்னடா பண்றது?" அவளது குண்டுக்கண்களில் நிறைய பயமும், துளிர்க்கத் துவங்கிய துளி கண்ணீரும் இருந்தன.

"ச்சீ! லூசு மாதிரி பேசாதடி. அப்டில்லாம் ஒண்ணும் ஆயிடாது... அழாதடா குட்டி" தோள்களை மிருதுவாக அணைத்துக் கொண்டான் அவன்.

'ஏதாவது எசகுபெசகா நடந்து இவளுக்கு ஒண்ணுகிடக்க ஒண்ணு ஆயிட்டா என்ன பண்றது? நாமளும் செத்துட வேண்டியதுதான்' அவன் மனசுக்குள் பதைத்தபடி கண்களை அலைபாயவிட்டான்.

ஒரு பிரபல தனியார் மருத்துவமனைக்குண்டான அத்தனை லட்சணங்களோடும் பரபரப்பாக இயங்கிக் கொண்டிருந்தது அந்த பெண்கள், குழந்தைகளுக்கான ஸ்பெஷாலிட்டி ஹாஸ்பிட்டல். சுவற்றில் கர்ப்பவதிகளுக்கும், கணவன்மார்களுக்கும் போதிக்கும் போஸ்டர்களில் தவறாமல் ஏதாவது ஒரு கொழுக்மொழுக் குழந்தை புன்னகைத்துக் கொண்டிருந்தது.மெருகு குலையாத தாலியுடன் கூடிய பெண்கள் சிலர் தத்தமது தாயுடனோ, கணவனுடனோ முகத்தில் கொஞ்சம் வெட்கத்தையும் புன்னகையையும், எதிர்பார்ப்பையும் தேக்கி முணுமுணுத்துக் கொண்டிருக்க, மூன்றாவது ( அல்லது இரண்டாவது?!) குழந்தையை பெறப்போகும் ஒருத்தி 'கன்ஃபர்ம்' ஆன சந்தோஷத்துடன் அலட்டலின்றிக் கடந்துபோனாள்.

கல்யாணம் ஆகாத சின்ன வயசு நர்ஸ் ஒருத்தி "பேக்கேஜ் ஜாய்ன் பண்ணிக்கோங்க மேடம். ப்ரக்னன்ஸி டெஸ்ட்ல இருந்து டெலிவரி முடிஞ்சு போறவரைக்கும் உங்களுக்கு ஸ்பெஷல் கேர் கிடைக்கும்.சிடிலயே எங்க ஹாஸ்பிடல்ல மட்டும்தான் 'வாட்டர் பர்த்' ஃபெஸிலிட்டி இருக்கு. நார்மல் டெலிவரிக்கு கியாரண்டி" என்று யாரிடமோ கேன்வாஸிங் செய்துகொண்டிருக்க அவனுக்கு ஒரு சிகரெட் பிடித்தால் தேவலாம்போல் இருந்தது.

வெளியில் வந்து நுரையீரல் முழுக்கப் புகைநிரப்பி வெளியேற்றியபோது படபடப்பு கொஞ்சம் குறைந்தமாதிரி இருந்தது. பதினைந்து நாட்கள்.... சம்பவங்கள் நிரம்பிய பதினைந்து நாட்கள்...

"இன்னிக்கு பூரா வாமிட் எடுத்துட்டே இருக்கேண்டா. முப்பத்திரெண்டு நாளாச்சு... இன்னும் வரல... எனக்கு என்னமோ பயமாருக்கு" என்றபோது திடுக்கிட்ட மனசு...

ஹெச்ஸிஜி கார்டு வாங்கிவந்து விடியற்காலையில் கொஞ்சம் யூரின் விட்டுப்பார்த்தபோது இரண்டாவது கோடு காட்டியது.

இடி விழுந்ததுபோல் உணர்ந்தாலும் மூலையில் சின்னதாய்க் கிளர்வு... 'ந்ம்ம உயிர்...'

"உன்னோட துடிப்பு... எனக்குள்ள.. சந்தோஷமாவும் இருக்குடா..." லேசாக விம்மினாள்.

'இதோ... இன்னும் கொஞ்சநேரத்தில் ஸ்கேன் எடுக்கப் போகிறார்கள். எவளோ ஒருத்தி வந்து "ஸ்வீட்நியூஸ் சார் (யாருக்கு?) ! கன்ஃபார்ம் ஆயிடிச்சி" என்று சொல்வாள்... . "இல்ல சிஸ்டர்... அபார்ஷன் பண்ணத்தான் வந்திருக்கோம்" என்று சொன்னால் என்ன ரியாக்க்ஷன் காட்டுவாள்?' புழுவைப் போல் உணர்ந்தான்.

'ஷிட்! எவ்ளோ கேவலமா வாழ்ந்திருக்கேன்? எவ்ளோ படிச்சி என்ன பிரயோஜனம்? ஆசையெல்லாம் தேக்கிக் காதலிச்சவளோட வெளிப்படையா கல்யாணம் பண்ணிட்டு வாழமுடியாம, அப்டி ஒரு சூழ்நிலை வர்றவரைக்கும் பொறுத்திருக்கவும் முடியாம... ஏதோ தேவிடியாகிட்ட பண்றமாதிரி திருட்டுத்தனமா தொட்டு, இன்னிக்கி... ச்சே!'

ஏனோ மனதுக்குள் வந்துபோனது முப்பதை நெருங்கியும் கல்யாணம் ஆகாமல் இருக்கும் அக்காவின் கண்களின் அடியில் விழுந்த கருவளையங்களின் நிழல்.

"ஸ்ஸ்ஸ்" விரலை உதறிக்கொண்டு சிகரெட்டை தூக்கிவீசியபடி உள்நுழைந்தபோது

"டோக்கன் நெம்பர் பதினெட்டு. ஜெனிஃபர்...."

மாற்றிக் கொடுத்த பெயர்!

ஸ்கேன்ரூம் திறந்து கட்டிலில் படுக்கவைத்த நர்ஸ் 'ஜெனிஃபரி'ன் சுடிதார்நாடா தளர்த்தி, அடிவயிற்றில் ஏதோ க்ரீம் பூசியபின் ஸ்கேனரை அட்ஜஸ்ட் செய்ய எலக்ட்ரானிக் திரையில் புள்ளிபுள்ளியாய் ஓடி கொஞ்சம்கொஞ்சமாய்த் தெளிவுக்கு வந்த பிம்பத்தில் தெரிந்த 'கொசகொச' உருவத்தில் சின்னச்சின்ன துடிப்புகள்... முதுகெலும்பில் சிலிர்ப்பு ஓடியது.... 'இதை.... இதைப்போயா...?'

"நமக்கு கொழந்த பொறந்தா என்ன பேர் வெக்கிறதுன்னு நான் முடிவு பண்ணிட்டேண்டா. ஸ்வஸ்திகா! பிடிச்சிருக்கா?"...

'ப்ச்... எல்லாம் பாழ்!'

"கங்க்ராட்ஸ்மா! கன்ஃபர்ம் ஆயிடிச்சி. இந்தா ரிப்போர்ட்! ப்ளட் டெஸ்ட், யூரின் டெஸ்ட் எல்லாம் அட்டாச் பண்ணி இருக்கேன். பக்கத்து ரூம்ல டாக்டர் மாலதின்னு இருப்பாங்க. போயி பாருங்க"

தலையை உதறிக்கொண்டவன் அவளை எழுப்பிக்கொண்டு வெளியேறி அடுத்த அறைக்குள் நுழைந்தான்.

"முதல் குழந்தையாம்மா! பயப்படாத. ஹெல்த்தியாத் தான் இருக்க. நல்லபடியா பெத்துக்கலாம்" ரிப்போர்ட்டைப் புரட்டிக்கொண்டே வந்தாள் டாக்டர் மாலதி.

தொண்டைக்குள் ஏதோ உருண்டது. "இல்ல டாக்டர்! க்யூ.டி.சி காகத் தான்"

லேசாக முகம் மாறி மீண்டவள் " ஏங்க! மாரீட் கப்பிள்தானே! (அப்படித்தான் பதிவு செய்திருக்கிறான்!)  பெத்துக்கலாமே?"

"இல்ல டாக்டர்! கொஞ்சம் ஃபினான்ஷியல் கண்டிஷன் சரியில்ல. அதான்..."

"ப்ச்! முதல் குழந்தைய கலைக்கிறது ரொம்ப தப்புங்க. ஃப்யூச்சர்ல ஃபெர்ட்டிலிட்டியே பாதிக்கப்படலாம். கொஞ்சம் கேர்ஃபுல்லா இருந்திருக்கலாமே! சரி சரி... இந்த இஞ்ஜெக்க்ஷன் வாங்கிடுங்க!  இந்த டேப்லெட்ஸ் இப்போ சாப்பிடச் சொல்லுங்க. நாளைக்கு மார்னிங் எய்ட் தர்ட்டிக்கெல்லாம் அட்மிட் ஆயிடுங்க. ஈவினிங் டிஸ்சார்ஜ் ஆயிடலாம்... ம்ம்ம்.. அப்புறம் ஒரு சின்ன அட்வைஸ்... அடுத்தவாட்டி இந்த மாதிரி இருந்துட வேணாம்... ப்ளீஸ்... ஆஸ் அ கைனகாலஜிஸ்ட்... அபார்ஷன் பண்றது... அல்ரெடி குழந்தை இருந்தாக் கூட அக்செப்ட் பண்ணிக்கலாம்.. அவாய்ட் பண்ணிடுங்க"

மெடிக்கல் ஷாப் போய்த் திரும்பி வருகையில்...

"ஊசி வேண்டாண்டா! பயமா இருக்குடா" என்றவளை கொஞ்சம் எரிச்சலுடனும் அனுதாபத்துடனும் வெறித்தான்.

'அடிப்பாவிப் பெண்ணே! இங்கு யாருக்கு யார் பலியாகி இருக்கிறோம்? என் வெறிக்கு நீயா? உன் தகிப்புக்கு நானா? இல்லை நம் சுயநலத்துக்கும், அவசரத்துக்கும் நாளை கரையப் போகும் குழந்தையா?'

"ப்ளீஸ்டா செல்லம். படுத்தாத. கொஞ்சம் என் நிலமை புரிஞ்சிக்கோ"

"நாளைக்கு மார்னிங் வரும்போது ஒரு நைட்டி, டவல், இன்னர்ஸ் எல்லாம் எடுத்துட்டு வந்துடுங்க சார்"

தலையாட்டிவிட்டு வெளிவந்தபோது தலை விண்விண் எனத் தெறிக்கத் தொடங்கியது.

அடுத்த நாள்.

அவளுக்கு மட்டும் ஒரு ஆரஞ்ச் ஜூஸ் கொடுத்து, நைட்டி மாற்றி, அமரவைத்த பின் நர்ஸ் வந்து பாக்ஸ் பிரித்து மாத்திரை கொடுக்க விழுங்கிப் படுத்தாள்.

"கொஞ்சநேரம் கழிச்சி மாத்திரை வேலைசெய்ய ஆரம்பிக்கும். வயிறு வலிக்கும். வலி அதிகமாச்சுன்னா கூப்பிடுங்க... இஞ்செக்க்ஷன் போடுறேன். யூரின் போகவேணாம். ரொம்ப தோணிச்சின்னா ஸ்ட்ரெய்ட்டா டாய்லட்ல போகவேணாம். உள்ளாற பீங்கான் வெச்சிருக்கேன். அதுல போகச் சொல்லிட்டு என்னைக் கூப்பிடுங்க. நான் பாத்துட்டு கன்ஃபர்ம் பண்ணனும்"

சரசரவென இன்ஸ்ட்ரக்க்ஷன் கொடுத்துவிட்டு வேகமாய் நழுவியவளின் குரல் கதவுக்கு வெளியே சன்னமாய்க் கேட்டது " பானுக்கா! சேனல் மாத்தாதீங்க. இதோ பதினைஞ்சாம் ரூம்ல ட்ரிப்ஸ் மாத்திட்டு வந்திடுறேன்"

கண்மூடிப் படுத்திருந்தவளை இமையசைக்காமல் பார்த்துக்கொண்டே இருந்தான். அரைமணி நேரம் கழித்து லேசாய் முகம் சுளிக்கத் துவங்கியவளின் முனகல் மெல்ல மெல்ல சுருதி ஏறியது.

"தாங்க முடியலடா...ம்மா... ரொம்ப வலிக்குது.. யாரோ கைய விட்டு பிசையிற மாதிரி இருக்குடா. அய்யோ..." கண்களில் இருந்து கண்ணீர் வழிய ஆரம்பித்தது.

"எம்பொண்ணு மெட்றாஸ்ல வேலை பாக்குறா. நல்ல சம்பளம். அடுத்த ஆவணிக்குள்ள கல்யாணம் முடிச்சிடலாம்னு இருக்கோம். அவளுக்கென்ன தங்கச் செல!"

பாவம் அவளது அம்மாவா? அவளா?

துடிக்கும்போது மனசுக்குள் பயம் கவ்வியது...'ஏதாச்சும் ஆயிடுமோ?' கண்கள் இருட்டிக் கொண்டு வருவதுபோல் இருந்தது. நர்ஸ் வந்து ஊசி போடும்போது மெல்ல தலைதடவி தோள்பிடித்து விட்டு....

நர்ஸ் போனபின் கதவு சாத்தினான். நைட்டியை மேலேற்றினான். தொப்புளில் சிறிது நல்லெண்ணை தடவி அழுத்திப் பிடித்துவிட்டு தட்டிக்கொடுக்கும்போது தொடைகள் மின்னின.

'ஹ்ம்ம்ம்... இப்போது வெறுமே முத்தமிட மட்டும் தோன்றுகிறது. அவள் வலி குறைக்க வேண்டும்... எங்கே போனது என் வெறி? எங்கே போனது தகதகத்த தொடைகளின் மேலான மோகம்?'

காமம் அழிந்து காதலும் ஆதூரமும் மட்டும் எஞ்சும் தருணங்கள்! எல்லாம் உணர்ந்தாயிற்று....இருபத்தியேழு வயதில் ஐம்பதைத் தாண்டிய வாழ்க்கை.

"பசிக்குதாடா குட்டி? ஜூஸ் வாங்கிட்டு வரட்டுமா?"

"ம்ம்ம்"

மீண்டும் ஒரு சிகரெட் பிடித்து வெறும் வயிற்றுக்கு தேநீர் வார்த்தபின் அறைக்குள் வந்து அவளின் தலையைத் தூக்கி மார்போடு சாய்த்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் ஜூஸை ஊட்டும்போது தோன்றியது

"கடவுளே! நான் செய்தது பெரிய பாவம்தான். தப்புத்தான். ப்ளீஸ் மன்னிச்சிடு. எங்களை தண்டிச்சிடாதே! இவளை எப்பவும் இதே மாதிரி பாத்துக்கணும்... என்னோட.. என் அணைப்புலயே... எனக்குள்ளயே..."

ஏதேதோ எண்ணங்கள் தறிகெட்டுப் பாய... மணி பார்த்தான். நாலரை. தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள். 'இன்னும் ஒண்ணும் ஆகலையே!' வயிற்றுக்குள் அமிலம் சுரந்தது.

அறைக்காற்று மூச்சு முட்டியது. வெளியே போய் மீண்டும் சிகரெட்.

நுழைகையில் விழித்திருந்தாள்.

"எங்கடா போயிட்ட? ஏண்டா என்னைத் தனியா விட்டுட்டுப் போற. தனியா இருக்க பயமாருக்குடா. ப்ளீஸ்"

கொஞ்சநேரம் கழித்து "பாத்ரூம் வருதுடா" என்றவளை அழைத்துப்போய் பீங்கான் எடுத்துக் கொடுத்து உட்காரவைத்தான்."தொப்"பென்ற சத்தத்தோடு ரத்தம் கலந்து விழுந்தது 'அது' கட்டியாய்... அவள் கண்களை இறுக மூடிக்கொண்டாள்.மெல்ல நடத்திப் படுக்கவைத்து நர்ஸை அழைத்துக் காட்டியபின்

"வெயிட் பண்ணுங்க. டாக்டர்ட்ட சொல்லிட்டு வரேன்" என்று போனவள்  திரும்பிவந்து "போய் டாக்டரைப் பாத்துட்டு ஸ்கேன் எடுத்துட்டு வாங்க" என்றாள்.

ஸ்கேன் ரிப்போர்ட் பார்த்து "எல்லாம் க்ளியர் ஆயிடிச்சு. எதுக்கும் அடுத்தவாரம் வந்து இன்னொரு ஸ்கேன் எடுத்துடுங்க. மே பி எதுவும் கொஞ்சம் மிச்சம் இருந்து யூட்ரஸ் வால்ஸ்ல ஒட்டிட்டு இருக்கலாம். ஸோ கேர்ஃபுல்லா இருங்க. தயவு செஞ்சி இன்னொரு வாட்டி அபார்ஷன் ட்ரை பண்ணாதீங்க. அதுவா வர்றப்ப வேண்டாம்னு தள்றோம். நாம எதிர்பார்த்து கையேந்துறப்போ கிடைக்கும்னு என்ன நிச்சயம்?" வார்த்தைகள் ஊசியாய் இறங்கின.

ஃபார்மாலிட்டீஸ் முடித்து ஆட்டோ பிடித்து அமரும்போது, கழுத்தைக் கட்டி முத்தமிட்டுச் சொன்னாள் "ரொம்ப கஷ்டப் படுத்திட்டேன். ஸாரிடா"

'உன்வலி மறந்து என்வலி நினைக்க எப்படி முடிகிறது என் கண்ணே?!'

ஃப்ளாட் திறந்து வாங்கிவந்த இட்லியை அவளுக்கும் ஊட்டி, தானும் சாப்பிட்டு அவளைப் படுக்கவைத்த பின்  நெற்றியில் முத்தமிட்டு அணைத்த படியே படுத்தவனின் இமைகள்  தானாகவே மூடிக்கொள்ளத் தொடங்கின. கண்களுக்குள் மின்னி மின்னி... 'அது'... வெண்மையாய், உருண்டையாய், ரத்தமும்,நிணமும் கலந்து... 'ஏன் அப்பா?'

உடலெங்கும் ரத்தத்தின் பிசுபிசுப்பை உணர்ந்தான். மெல்ல எழுந்து பாத்ரூம் கதவு திறந்து அமர்ந்து கைகளால் முகத்தை அறைந்துகொண்டு கொள்ளத் தொடங்கினான்.